Skarbnica to miejsce, skrzynia,
gdzie się zbiera rzeczy cenne, skarby.
Nie słyszałem jednak
o takiej skarbnicy,
gdzie się przechowuje
sprawiedliwość i miłość.
Staniała dziś sprawiedliwość,
ale nikt jej nie chce kupić.
Prawdziwej miłości ponoć dziś
w ogóle nie znajdziesz.
Miłość przez ludzi niechciana,
po błocie biedna chodzi.
Bóg jest sprawiedliwy,
bo za dobre wynagradza,
a za złe karze.
Ale sprawiedliwość idzie zawsze
przed miłością.
Nie można kogoś kochać,
jeśli się nie jest wobec niego
sprawiedliwym.
W Starym Testamencie
sprawiedliwy to tyle,
co u nas święty.
Znamy mężów sprawiedliwych:
Święty Józef, starzec Symeon,
a wcześniej: Abraham, Noe,
patriarchowie, prorocy.
To mężowie sprawiedliwi.
W Dziejach Apostolskich słyszymy,
że diakoni to wybrani ludzie
spośród mężów sprawiedliwych
i cieszących się dobrą opinią.
Pan Jezus nauczył nas
prostej zasady sprawiedliwości:
Oddajcie Bogu
To, co należy do Boga,
a cesarzowi to,
co jest cesarskie.
Oddać każdemu,
co się jemu należy,
to jest sprawiedliwość.
Ludzie są niesprawiedliwi
wobec Boga i wobec innych ludzi.
Kradzież, wyzysk, oszustwo,
kłamstwo, egoizm, bezbożność
to są grzechy przeciw sprawiedliwości.
Czy te sprawy rozwiążą
ludzkie sądy?
Widzimy, że i sądy
mogą być, czy są, niesprawiedliwe.
Oko za oko, ząb za ząb.
To jest zasada ludzkiej sprawiedliwości.
Pan Jezus uczył inaczej.
Jeżeli sprawiedliwość wasza
nie będzie obfitowała
więcej niż faryzeuszów,
nie wejdziecie do Królestwa.
Obfitowanie sprawiedliwości
to miłość.
Nie wystarczy nie zrobić nic złego.
Mam zrobić coś dla Boga
i dla ludzi, z miłości.
To dopiero jest skarbem,
którego mole
ani rdza nie zniszczą.
To się liczy u Boga.
Mój Pan Jezus Chrystus
jest Sprawiedliwy
ale i Miłosierny,
bo przebacza i nie pamięta.
Serce Jezusa,
w Tobie jest skarbnica
sprawiedliwości i miłości.