Kochaj albo zdradź!

Jak to jest z tą wiarą w Boga?
Jedni mówią,
że nie ma ludzi niewierzących,
drudzy mówią: zobacz,
ilu ich jest.
Ja już nie wierzę
i tym, co mówią, że wierzą,
i tym, co mówią, że nie wierzą.
Wszyscy tylko mówią.
Wiara to nie jest mówienie.
Wiara to jest całe życie człowieka.
Muszę szukać i pytać rozumem.
Mógł powiedzieć mi słowo.
Czy ja się z tym zgadzam?
Bóg nie może mnie okłamać.
Dlatego mówię: wierzę.
Ale rozumowi
może się sprzeciwić
moja wola.
Ja nie chcę!
Na to nic nie poradzę.
Ja chcę przyjąć życiem to,
co poznałem i przyjąłem rozumem.
Mam jeszcze serce.
Poznać, uwierzyć i ukochać
- to jest wiara całego człowieka.
Wtedy wiem,
co poznałem rozumem.
Wtedy wiem,
co wybrałem wolą.
Wtedy wiem - Kogo pokochałem.
Cały wierzę:
ze wszystkich myśli,
ze wszystkich sił
i z całego serca.
Przy sprawowaniu
sakramentu bierzmowania,
przy chrzcie i w liturgii Mszy św.
odważam się pytać zgromadzonych:
Czy Wy wierzycie w Boga?
Czy wierzycie Bogu?
Odpowiadają mi wszyscy:
Wierzymy !
Mam wtedy chęć powiedzieć:
Ale już Wam nie wierzę,
bo Wy tylko świątecznie mówicie:
wierzymy.
Na co dzień żyjecie tak samo
jak bezbożni.
Obraża nas ksiądz!
Wolałbym,
żeby to była nieprawda.
Wiem, dlaczego ludzie tracą wiarę.
Wiem, dlaczego wierzą po swojemu.
Często do swoich brudnych interesów
mieszają Boga.
Bombardują więc w imię Boga,
terroryzują w imię Boga
i to są grzechy bluźnierstwa.
Jest taki grzech utraty wiary.
Wiara jest łaską,
darem Boga.
Dlatego ludzie mówią,
że nie wierzą Bogu.
Bo zdradzili Boga.
Wiem, co to jest zdrada
w małżeństwie,
zdrada przyjaciela.
Jak strasznym grzechem
jest zdrada Boga.
- Nie wiem, o kim mówisz?
Nie znam tego człowieka.
Przysięgam Wam,
nie znam tego człowieka!
- Piotrze, coś Ty powiedział?
Zdradziłeś Boga!
Słyszysz, kogut zapiał.
- O, Boże!
On mi o tym mówił.
On wszystko wie.
I Piotr gorzko płakał.
A Judasz?
Też zdradził.
Bardziej perfidnie,
bo za trzydzieści srebrników.
- Przyjacielu,
pocałunkiem
zdradzasz Syna Człowieczego!
To tak będzie przez przednówki.
Będą zdradzać i kochać,
ale potem,
gdy miną przednówki,
jedni się powieszą - jak Judasz,
inni nawrócą się
i wyznają z miłością:
- Panie, Ty wszystko wiesz,
Ty wiesz, że Cię kocham.

Pobawmy się we wróżby